در این مقاله منتشرشده در وب‌سایت aeon، نویسنده، کالین جنینگز (Collin Jennings)، روند تحول بازیابی اطلاعات را تحلیل کرده و به موضوع تغییر از موتورهای جستجوی مبتنی بر پیوند (Link)، مانند الگوریتم PageRank گوگل، به سمت استفاده از خلاصه‌های تولیدشده توسط چت‌بات‌های هوش مصنوعی می‌پردازد. نویسنده استدلال می‌کند که این تحول می‌تواند به کاهش عمق اندیشه و خلاقیت انسانی منجر شود. او بر این نکته تأکید دارد که پیوندهای متقابل میان ایده‌ها، که در ساختار هایپرلینک‌ها متجلی می‌شوند، بازتابی از ماهیت تداعی‌گرای ذهن انسان است، مفهومی که در نظریه‌های فلاسفه تجربه‌گرایی نظیر جان لاک و دیوید هیوم ریشه دارد.
نویسنده همچنین به پیامدهای این تحول اشاره می‌کند و هشدار می‌دهد که گذار به سمت استفاده از خلاصه‌های هوش مصنوعی، با وجود جذابیت کاربردی آن، ممکن است به تضعیف شبکه پیچیده و گسترده حافظه جمعی منجر شود که از طریق ساختارهای پیوندی وب حاصل شده است.
سیستم‌های اولیه هایپرتکست، نظیر وب جهانی که توسط تیم برنرز لی طراحی شد، با هدف شبیه‌سازی پیوندهای ذهنی و تداعی‌گرای انسان توسعه یافتند. الگوریتم PageRank گوگل نیز با تأکید بر وب‌سایت‌های دارای پیوندهای باکیفیت، انقلابی در جستجوی اطلاعات ایجاد کرد و نقش پیوندهای متنی در تقویت ابعاد اجتماعی و زمینه‌ای دانش را برجسته ساخت. با این حال، چت‌بات‌های هوش مصنوعی به جای بهره‌گیری از چنین ساختارهایی، اطلاعاتی انتزاعی و بدون ارجاع مستقیم ارائه می‌دهند که هر چند ممکن است از صحت برخوردار باشند، اما با این‌حال این رویکرد می‌تواند به تدریج به حذف پیوندها به‌عنوان عنصری بنیادین در وب بینجامد.
No comment